Dit weekend, hadden we een bijzonder druk weekend. Gisteren is Jonathan wezen trektellen en zijn we 's middags in de Avelingen dagvlinders en libellen wezen inventariseren voor SBB. Dat was een slopende bezigheid, omdat het ontzettend benauwd warm was.
Het viel ons op hoe triest het gestelt is met veel dagvlindersoorten. Dagpauwoog maar een enkele, icarusblauwtje, slechts 1 en kleine vos hebben we helemaal niet gezien. Bont zandoogje ook maar een paar en juffers was helemaal armoe troef. Maar wat betreft
de libellen en juffers kan het ook met de warmte te maken hebben gehad, want zelfs de paardenbijters hingen liever in de schaduw.
Vanmiddag moesten we weg, maar vanmorgen met koffietijd hadden we toch een heel leuk momentje. Wie heeft er nu in Nederland
de inlandse ijsvogel als voliëre vogel? Wij tot vandaag toe dus ook niet, maar dat veranderde vanmiddag. Met veel lawaai kwam hij over de tuin vliegen, om aan de andere kant van het water in een boom te landen en daar te gaan vissen. Maar hij werd ruw
verstoord door een naderend bootje. Terwijl ik zo samen met Jefta in de tuin stond, kwam hij in paniek recht op me aan vliegen en vlak voordat we een botsing zouden krijgen, boog hij scherp af en zocht onze voliëre op, om even van de schrik te bekomen.
Nu zit deze ijsvogel heel de zomer al langs het water rondom ons huis, maar het was voor het eerst dat we hem als voliëre vogel hadden . Welliswaar aan de buitenkant van het gaas, maar het was wel even leuk.
Een tweede leuk momentje had ik
vanmiddag op de Veluwe. Hoewel de aanleiding niet zo leuk was. Het hondje van één van onze familieleden was ontsnapt, doordat hij per ongeluk tegen schrikdraad was aangelopen en daarop volledig in paniek zijn haslband afrukte en nadat Jonathan
nog een knauw gekregen had, er als de wind er vandoor ging. Al snel hoorden we van verschillende mensen, dat hij ver van huis gesignaleerd was. Zoeken dus met elkaar. Op een gegeven moment kwam ik bij een soort van manege, waar ook honden liepen. Dan hoop
je dat het door ons gezochte hondje hun gezelschap gezocht heeft. Terwijl ik dus over de zand/gras akkers van de manege speurde met de kijker om te zien of hij daar ergens was, onrdekte ik niet de viervoeter in de kijker, maar wel een draaihals die in conclaaf
was met een groene specht. Zou je net zien, heb je even andere zorgen aan je hoofd, dan zie je zo'n leuk beestje als de draaihals. Ach ja, je kan niet alles op de foto hebben moet je maar denken, maar je vergeet het niet snel.
Net als met de ijsvogel,
die gunde ons ook niet de tijd om binnen even de camera te pakken. Ik heb hem eigenlijk altijd bij de hand, maar juist die enkele keer dat je hem bij de hand moet hebben, dan dus niet. Ik weet haast zeker dat zowel die ijsvogel, als de draaihals me stiekem
hebben uitgelachen. Vleugel over de snavel en dan net als rataplan van Lucky Luck zo'n giegelende lach van: "ghighighi". Maar misschien overdrijf ik nu wel een beetje en laat mijn fantasie op hol slaan?